Alles doen zoals van je wordt verwacht..

Gepubliceerd op 4 december 2021 om 10:59

Wanneer ben ik anders naar het leven gaan kijken? Het begon denk ik allemaal in 2017 toen ik doorgesjeesd stopte met werken omdat het niet anders kon. Ik was veel te hard aan het werk, zetten alles op alles om mijn baan zo goed mogelijk uit te voeren en werd overweldigd door het werk.

Maar wat ik ook deed ik voelde enkel de onzekerheid groeien en ik kreeg nooit de voldoening of de waardering waar ik zo op hoopte. Misschien kreeg ik die af en toe wel van mijn manager maar toch voelde ik die niet binnen komen. Ik had geen tijd voor complimentjes ik moest door want er was nog zo veel te doen. Ik had vaak het gevoel dat als ik het niet (goed) deed de wereld zou vergaan. Totale onzin natuurlijk.

Ik hield me letterlijk bezig met de winkelvloer vullen met merchandise, als dat een keertje niet of later of niet zoals gepland zou gebeuren is er natuurlijk niks aan de hand behalve dan dat de klant even niet zo blij is.

De eisen die ik mezelf oplegde om erbij te horen. Ik dacht dat dat wat ik deed hoorde maar het bracht me alleen maar van mijn pad af.

Ik ben gezegend geweest met mijn manager en de mensen waarmee ik werkte want die kwamen echt voor me op en vonden het van groot belang dat het goed met me zou gaan. Zodra ik aangaf dat mijn werk ook op mijn privé leven drukte, dat mijn relatie er onder leed want ik had gewoon nooit meer energie over voor hem of voor andere leuke dingen.

Je mag kiezen voor jezelf.

Eerlijk gezegd als ik er nu aan terug denk. Het lag niet enkel aan mijn werk dat ik zo overwerkt was, want ik probeerde gewoon altijd AAN te staan. Op mijn werk probeerde ik die 10u per dag die ik werkte op de volle 100% te draaien en als ik thuis kwam dook ik of op de bank (dan mocht ik even uit staan) of ik ging nog met een vriendin ofzo eten en daar moest ik weer AAN staan van mezelf. Gezellig mee doen, dat was mijn manier van ontspannen (dacht ik). Ik ging vele grenzen over op mijn werk maar ook in mijn privé leven. Ik zei eigenlijk bijna nooit een feestje af. Al moet ik zeggen dat het toen al in mij zat om die vriendin, die niet lekker in haar vel zat, te motiveren om voor zichzelf te kiezen en niet naar dat feestje te gaan. Toch vond ik bij mezelf vaak wel dat ik dat er nog even bij kon doen. Terwijl als ik mezelf wat serieuzer had genomen ik een veel groter ding had gemaakt van ook nog dat feestje. Het lijkt er wel op dat ik mezelf gewoon niet zo serieus nam, in ieder geval veel minder serieus dan mijn werk, mijn vrienden en dat wat er van mij verwacht werd. Wie dat precies van mij verwachte geen idee. Ik noem dit de verwachting die de maatschappij je oplegt of die ik me liet opleggen door de maatschappij.
 
Ik ging in gesprek met een psycholoog en daar begon het mij heel langzaam te dagen. Het kan anders. Je kunt kiezen voor jezelf en een leven leiden waar je echt blij van wordt. Daar werd een zaadje gepland waar ik jaren op heb gebroed en voor mijn gevoel kwam deze in 2021 uit. Of nouja, het zaadje kwam boven de aarde uit, dan is nu het moment dat dit zaadje mag gaan bloeien. Ik heb nog geen idee wat het me gaat brengen maar ik kan niet wachten mee te maken wat het mij allemaal gaat brengen!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.